Na Ukrainie kolejarze mają swoje święto 4 listopada. Z tej okazji Muzeum Krajoznawcze Miasta Sławutycza i Czarnobylskiej Elektrowni Atomowej przypomina historię zbudowanego na 140 kilometrze linii kolejowej Owrucz-Czernihów węzła Nerafa, który przerodził się w stację Sławutycz.
Pierwszą szefową stacji była Halyna Anatolijiwna Dobrodij (do 18 czerwca 1987 r.). Od stycznia 1997 r. do chwili obecnej naczelnikiem jest Wołodymyr Hryhorowicz Krymski.
W 1972 r. na trasie z Czernihowa do odcinka Żukotki-Malejki został położony tzw. „aksamitny” tor. Dzięki temu podniósł się komfort podróży – pasażerowie nie słyszy stukania kół wagonu na łączeniach szyn). W latach 1973-1974 na odcinku od Malejek do lewego brzegu rzeki Prypeć pod torowiskiem zastosowano podbudowę z tłucznia. W te prace był zaangażowany m.in. obecny dyrektor sławutyckiego muzeum Jewgienij Alimow.
Trasę Czernihów-Sławutycz-Siemichody zelektryfikowano w latach 1986-1988. W latach 1987-1988 na odcinku ze Sławutycza do Siemichodów również położono „aksamitne” torowisko. Na stacji w Sławutyczu położono pięć torów stacyjnych, wybudowano budynek stacji osobowej, a także cztery, wysokie perony. Równoczesnie na trzech pierwszych peronach może być obsługiwanych pięć pociągów.
W 1989 r. na trasie Czernihów-Sławutycz-Jołcza kursowało siedem par pociągów pasażerskich. W 1994 r. kursował pociąg ze Sławutycza przez Czerników, Niżyn, aż do Kijowa.
20 sierpnia 1999 r. uroczyście otwarto zelektryfikowany odcinek z Niżyna do Czernihowa. Umożliwiło to uruchomienie elektrycznych składów na odcinku z Niżyna przez Czernihów do Sławutycza, a następnie komfortowego elektrycznego zespołu trakcyjnego na trasie z Kijowa przez Niżyn, Czernihów, Sławutycz aż do stacji Nedanczyczi. W kwietniu 2015 r. dodano niedzielny skład Kijów-Czernihów-Kijów, z którego korzystają głównie studenci.
Sławutyckie muzeum zgromadziło materiały i eksponaty opowiadające historię kolei w tym regionie Ukrainy. Będzie się można z nimi zapoznać w przyszłości.
