Budynek stacji kolejowej Nerafa na linii Owrucz-Czernihów. Od tego miejsca rozpoczęła się historia nowego miasta satelickiego Czarnobylskiej Elektrowni Atomowej – Sławutycza.
Historię początku budowy Sławutycza przypomniało Krajoznawcze Muzeum Miasta Sławutycza i Czarnobylskiej Elektrowni Atomowej.
Gdy w 1986 r. szukano miejsca pod budowę nowego miasta, które będzie następcą Prypeci, zbadano wiele istniejących już osad, a wśród nich m.in. miejscowości Iwanków, Poliśke, Dymer, Stracholesie, Termachiwka czy Wilcza w obwodzie kijowskim, wieś Niedanczyczi w obwodzie kijowskim, a także Komarin, Bragin czy Chojniki na Białorusi. Według nieoficjalnych informacji rozważano także wybór czernihowskich dzielnic: Masana lub Liskowycja.
Specjaliści skupili się na wsiach Stracholesie i Nedanczyczi. Szczegółowa analiza wykazała, że najlepszym miejscem na budowę nowego miasta będą rejony tej drugiej wsi, położonej w pobliżu rzeki Dniepr, ponieważ poziom skażenia promieniotwórczego był tam najniższy. Niestety pierwsze próbne odwierty wykazały zbyt wysoki poziom wód gruntowych.
Rozpoczęto więc poszukiwania nowej lokalizacji wzdłuż linii kolejowej łączącej Nedanczyczi z Czernihowem. Specjaliści zatrzymali się w Nerafie – na małej stacji kolejowej stojącej pośrodku sosnowego lasu. Miejsce to stało się punktem na mapie, w którym wyrosło najmłodsze miasto Ukrainy.
Muzeum Krajoznawcze Miasta Sławutycza i Czarnobylskiej Elektrowni Atomowej
